TAŞ ATAN ÇOCUKLAR

[ORHAN AFACAN]

Sanki oyundasın taş atan çocuk.
Cahil mi, cesur mu sonra görürsün
Seni kimler böyle oynatan çocuk
Sanmam bu eğlencen çok uzun sürsün.

Sökülen kaldırım, ayaklarındır
Ölünceye kadar bir götürümsün.
Kundaklanan dükkân yarınlarındır
Vicdanında yargılanan cürümsün.

Elinde molotof, yüzünde maske
Neden bir gizliliğe bürünürsün…
Yıllarca sonra, desen bile keşke
Vatan ahı ağırdır, sürünürsün.

Senin yaşıtlarda taso salgını
Yahut bir iple topaç çevirirsin.
Oyun sandığın işlerin çılgını
Çamı hedeflerken, can devirirsin.

Hapiste mi geçsin erkenlik çağı
Orda da sarmalar pisliğin ağı.
Kopmak bilmez asla takvim yaprağı
Harf harf, cümle cümle sen sökülürsün.

Kaynağıdır dinlerin Ortadoğu
Din olmaktan uzak dinlerin çoğu.
Tarih boyu bundan kinlerin çoğu
Müslümansın, Müslüman görünürsün.

Benim de devletle sorunlarım var
Yapamam bunu aramızda duvar.
Hırs, nefret, cahillik, benlik canavar
Davanı hukuk ile sürdürürsün.

Hadis ’vatan aşkından iman doğar’
Imansızı, iman her zaman boğar
Nefret, öfke beyne, kalbe zor sığar.
Kendini ellerinle öldürürsün.

Bir taş konuyu nereye götürdü
Kalkınmamızı dereye götürdü.
Iç, dış düşman bizi nasıl düşürdü
Devamlı boş çareye bürünürsün.

Araya girmesin etnik tefrika
Işte Ortadoğu, işte Afrika
Global siyasetler binbir entrika
Ne yapsan hep mata düşürülürsün

Sömürgecidir her zaman Avrupa,
Sanma takdir edilir, övülürsün
Şimdi demokrasi elinde sopa.
O sopayla da bir gün dövülürsün.
Orhan Afacan