TAN - ELBET

[CIVCIV]

Ben bu sevdanın içinde savrulup duruyorum
Rüzgarların üzerinde bulut bulut
Söylemek zormuş sevgilim
Cümleler dilimde
Bu imkansız düzenimle beni unut
Yalnızlığa ümit verme
Sus da sabrımız ödüllensin
Kavuşuruz belki bir yerde
Bilemiyorum
Karanlığın içinde bir umut var benim gönlümde
Unutma bir ışık şansın var ama
Göremiyorum

Elbet ömür geçip gidiyor
Su bile yalnız yolunu buluyor
Ben sensiz zaten su toprak taştan ibaretim
Unutma hayat herkese ikinci bir şans vermiyor
Ben seninle yeniden doğdum
Sensin hayatım