Kelebekler ağlamazmış...
Öyle derdi anneannem,
Ağlıyor yavrum onlarda ağlıyor..!
Ipekten kadife elbisesi içinde, Gözyaşları akar yüreğine.
Feryat edemezler, Sesleri çıkmaz,
Hep güzel hep uysal, Olmak zorundalar...
Hep gülümsemek zorundalar,
Ama ağlarlar kimse görmez.
Kısacık ömürlerinde, Hep başkaları için yaşarlar,
Ipek eğirirler ödülü can vermektir,
Güzel olurlar bedeli candır vitrinlere konurlar.
Hep güzel diye hayranız, Mutlu sanırız..
Ya birde dile gelip anlatabilse,
Ya birde sesi çıksa da, Feryadını duyurabilse,
Kime şikayet etsin..!
Çeker çilesini sessizce,
Kelebeklerde ağlar yavrum, Kelebeklerde..! !
(Nurten Kederoğlu)