Kaybettiğim Işaretlerim

[cr@zy]

Bir gün anladım ki hayatta kaybettiğim noktalama işaretleri yaşamdan uzaklaştırmış beni

Yaşamımda önce virgülü kaybettim Kaybettiğim an cümlelerim basitleşti

Güzel cümleler kuramadım Cümlelerimden korkar oldum her geçen gün basite indirgedim

Ilerleyen günlerde ise ünlem işaretini kaybettim. Sessizleşmeye başladım. Kızamıyor, sevinemiyor sitem edemiyordum. Hayatımda heyecanlı ne var ise kayboluyordu.

Ünlemle kalmadı kayıplarım devam etti Soru işaretin ide kaybettim Sorular soramaz oldum Artık soru soramadığım için beni ilgilendiren hiçbir şey kalmamıştı Ne kâinat, ne dünya, ne dost ,ne sevgili, ne kendim m

Kayıplar acı hüzün ve benliğimi götürüyordu hayat denen zaman ise anlamsızlaşmaya başlamıştı

Işaretlerimi aramak çözüm olmuyordu

Uzun zaman geçmedi iki nokta üst üstede beni terketti

artık davranış sebeplerimi başkalarına anlatmama gerek kalmamıştı anlatamıyordum

Bana kalan işaret ise tırnak işareti idi Neden o bana kalmıştı çünküüüüü o beni değil yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu
Kendine has düşüncesi yoktu

Neden bu işaretleri kaybetmiştim nedeni çok basitti
Özveri bir noktaya kadar olmalıdır o nokta aşıldığında kendimizden alınanların farkına dahi varamayız
Her geçen gün bir işaretimiz solan yaprak misali kaybolur gider tutamayız
Kendimizden verilen tavizlerle sevilmek yerine
BENI BEN DIYE SEVENI sevelim

BIZLERI BIZ YAPAN BU IŞARETLERIMIZDIR