ÜŞÜDÜM ÜSTÜMÜ ÖRTSENE ANNE

[betül_42]

ÜŞÜDÜM ÜSTÜMÜ ÖRTSENE ANNE

"HAFIF ACILAR KONUŞABILIR AMA DERIN ACILAR DILSIZDIR…" L.A.Seneca’nın bu sözü belli dönemlerdeki ruh halimi birebir anlatır…
Küçük acılarımızı dile döküp anlatırken, büyük acılarda içimize gömülürüz.
Herkes ve herşey anlamsız gelir artık,
Çünkü hiç kimse ve hiçbir şey sonucu değiştirmeyecektir…
Ya da bir başka ifadeyle; artık hiçbir güç Muhsin Yazıcıoğlu’nu geri getiremeyecektir…

Evet bugün ya da bu hafta belki Tüm türkiye yerel seçimleri konuşacak ve seçim işinin geçim işi olduğu güzel ülkemde, benim için bu seçimin, sırf bu yüzden hep bir yanı yıkık kalacaktır

Muhsin Yazıcıoğlu;

Sivaslı yigido, memleketin duruşu bozulmamış asil evladı…
Sağcısından solcusuna herkesin hakkını teslim ettiği, Fatih Altaylı’nın ifadesi ile “DELIKANLI” yanının altının çizildiği insan-yürek.
Senelerce 2.5 metrelik hücre de kalıp sonra “özür dileriz” denilerek beraat verilen ama bunu kullanmayan ve ömrünün baharının 7,5 senesini alanlara, kin beslemeyen bir “olgun yürek” Ölümünden sadece bir hafta önce hayatın faniliğine dikkat çekerek partililerine“ölümü unutmayalım, dik duralım, dürüstlükten ödün vermeyelim yarın Ahiret’te Allah bize ‘niye iktidar olmadın’ demeyecek” diyerek bir duruşun önemini vurgulayan ve öyle dik duran dik yürüyen, dik ölen "cesur yürek”…

Ihtiyar anasının kuzusu, Gülefer’inin sevdası, yavrularının babası, bir mahzun-yürek...
Devletten tek kuruş almadan ve “bizim paramız yok” sözüne sığınmadan siyasi mücadelesine köy kasaba demeden devam eden Onurlu-yürek…

Ve aşağıdaki şiiri ‘adeta sonunu görerek’ yazacak kadar bir şehid-şair-yürek.

ÜŞÜYORUM
Bir coşku var içimde bu gün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum...

Ihtiyar anasının dağlarda yitirilmiş memleket evladına ve yanında aynı kaderi paylaşan kaderdaşlarına, gidene rahmet kalana sabırdan başka ne denebilir ki…

Belki hepimiz unutacağız bu vefasız hayatta ama o annenin/annelerin sinesi ölene kadar bu acıyla dağlanacak ve o dualı dudaklarının kıvrımlarına sadece bu şiir asılıp kalacak;

Mazide kalan hatıra gibi
Şefkatli kollarını aç bana anne
Geceler çok soğuk, sessiz ve karanlık
Üşüdüm, üstümü örtsene anne

Yanımda olmanı ne çok isterdim
Dizine yatıpta uyurdum anne
Dilimde dua gözümde rüyasın
Seni çok özledim hasretim anne

Uyandım uykudan aradım seni
Sağıma ve soluma bakındım anne
Geceler çok soğuk, sessiz ve karanlık
ÜŞÜDÜM ÜSTÜMÜ ÖRTSENE ANNE


Bedirhan Gökçe
30 MART 2009, PAZARTESI 08:57:14