Kurt Borçlanmaz

[betül_42]

Kurt Borçlanmaz

Kurt çok acıkmıştı. Tilkiden iki tavuk ödünç aldı. Karnını doyurdu. Tilki kurdun karşısına geçti ve:
- Ben olmasaydım ne yapacaktın? Yat kalk, bana dua et! dedi.
Kurt 77 büklüm oldu tilkinin karşısında.
- Haklısın tilki kardeş, çok sağol! dedi.
Birkaç dakika geçti geçmedi, tekrar dikildi tilki kurdun karşısına.
- Sayemde yaşıyorsun, sayemde; eğer ben olmasaydım çoktan ölmüştün! dedi.
Kurt,
- Haklısın tilki kardeş, sen olmasaydın bitmiştim. dedi, acı çektiği yüzünden anlaşılan duruşuyla…
Tilki akşama kadar 40 defa geçti kurdun karşısına.
- Sayemde yaşıyor, sayemde nefes alıyorsun! dedi hep.
Kurt her seferinde minnet duygularını iletti tilkiye. Güçlüydü; ama borçluydu. Borç vefayla birleşince altından kalkılmaz bir yük oluyordu ve ince ince tüketiyordu kurdun onurunu.
Ertesi sabah erken kalktı kurt. Iki koyun yakaladı ve tilkiye götürdü apar topar.
-Ödeştik tilki kardeş, sağol! dedi ve acilen yavrularını topladı. Onlara anlattı. Tilkinin karşısında nasıl ezildiğini anlattı. Borç almanın özgürlük satmak, onur pazarlamak olduğunu iyice öğretti.
Aradan binlerce yıl geçti. Çoğu zaman aç kaldı kurt; ama bir daha da hiç kimseden borç almadı. Kendi işini hep kendi yaptı kalın ensesiyle.