Bush iyi bir çocuktu aslında..
Gönderilme zamanı: 03 Eki 2008, 14:22
Bush iyi bir çocuktu aslında..
Eminim ki dünyayı çocuklar yönetseydi; ne savaş olurdu, ne kavga, ne de kan. Su savaşları yapılırdı belki. En fazla üstümüz ıslanırdı. Kan bulaşmazdı elbiselerine masum insanların. Anneler yine ağlardı belki; ama asla kan ağlayan olmazdı. Dökülenler sevinç ve mutluluk gözyaşları olurdu sadece.
Dünyayı çubuk krakerini bölüşmekten çekinmeyen çocuklar yönetseydi, sınırlar olmazdı şimdi. Bir ülkeden bir ülkeye geçerken vize mize sormazdı kimse birbirine. Onlar büyüklerin göremediğini görebilirlerdi bence.
“Eşeğe vize yoksa insana niye olsun ki?” derlerdi. Futbol maçlarında hiç hakem olmazdı. Eline top çarpan futbolcu “Benim elime top çarptı” der; topu penaltı noktasına koyardı, kimse de onun salak olduğunu falan düşünmezdi. Mahkemelerde şahit aramaya gerek kalmazdı. “Ben suçluyum.” derdi suçlu olan…
Eğer dünyayı bu süper amcalar yerine “Anne kakam geldi!” diyecek kadar aklı olan çocuklar yönetseydi, para için annesini kesmezdi adam, petrol için, yağ için, yüz binlerce masum çocuk ölmezdi… Ne yazık ki dünyayı çocuklar yönetmiyor. Bir zamanlar çocuk olanlar yönetiyor. Bu kan, bu kavga, dünün çocukları büyüdüğü için bulaşıyor üstümüze başımıza. Keşke hiç büyümeselerdi, hep çocuk kalsalardı. Keşke büyürken içlerindeki çocuğu da büyütselerdi. Yine yemek yerken üstlerini kirletselerdi. Keşke yine kravatları olmasaydı da yamalı pantolonlarla dolaşsalardı. Keşke yine minik misketlerle “kuyu” oynasalardı da, koca misketlere hiç bulaşmasalardı!...
Vay bee…
Kızım 5 yaşındaydı,
-Hadi yavrum, savaşları durduralım!
dedim.
- Hadi baba.
dedi. Yeğenim 25 yaşındaydı,
-Hadi savaşları durduralım!
dedim.
-Nasıl?
dedi. Arkadaşım 35 yaşındaydı,
-Hadi savaşları durduralım!
dedim.
-Bir kere de akıllı bir şey söyle Allah Aşkına…
dedi. Annem 60 yaşındaydı,
-Hadi savaşları durduralım!
dedim.
-Oğlum bırak bu işleri sigortalı bir işe gir, çalış…
dedi…
Ve ben anladım: Meğer mevcut eğitim sistemi, 5 yaşından 65 yaşına kadar sadece imkansızı öğretiyormuş insana.
Ve ben yine anladım bugün: Insanlar büyüyünce, kendi menfaatlerini, hiç acımadan bir ulusun menfaatlerine tercih edebileceklerini.
Ve ben az önce anladım: Yüz binlerce insanın tercihini hiçe sayarak, insanları kullanıp tatmin olanların da aynı atmosferden nefes alıp, aynı topraklardan beslendiğini.
Ve kesin olarak anladım: Demek ki içindeki o çocuk öldü mü gözü dönüyor insanın. Aklı şaşıyor. Ortaya çıkan hırs kudurtuyor insanı.
Içindeki çocuğu yaşatmak senin elinde. Onun sesine kulak ver. Ve onu asla kaybetme..
Erdal Demirkıran
Dünyanın En akıllı Adamı
Eminim ki dünyayı çocuklar yönetseydi; ne savaş olurdu, ne kavga, ne de kan. Su savaşları yapılırdı belki. En fazla üstümüz ıslanırdı. Kan bulaşmazdı elbiselerine masum insanların. Anneler yine ağlardı belki; ama asla kan ağlayan olmazdı. Dökülenler sevinç ve mutluluk gözyaşları olurdu sadece.
Dünyayı çubuk krakerini bölüşmekten çekinmeyen çocuklar yönetseydi, sınırlar olmazdı şimdi. Bir ülkeden bir ülkeye geçerken vize mize sormazdı kimse birbirine. Onlar büyüklerin göremediğini görebilirlerdi bence.
“Eşeğe vize yoksa insana niye olsun ki?” derlerdi. Futbol maçlarında hiç hakem olmazdı. Eline top çarpan futbolcu “Benim elime top çarptı” der; topu penaltı noktasına koyardı, kimse de onun salak olduğunu falan düşünmezdi. Mahkemelerde şahit aramaya gerek kalmazdı. “Ben suçluyum.” derdi suçlu olan…
Eğer dünyayı bu süper amcalar yerine “Anne kakam geldi!” diyecek kadar aklı olan çocuklar yönetseydi, para için annesini kesmezdi adam, petrol için, yağ için, yüz binlerce masum çocuk ölmezdi… Ne yazık ki dünyayı çocuklar yönetmiyor. Bir zamanlar çocuk olanlar yönetiyor. Bu kan, bu kavga, dünün çocukları büyüdüğü için bulaşıyor üstümüze başımıza. Keşke hiç büyümeselerdi, hep çocuk kalsalardı. Keşke büyürken içlerindeki çocuğu da büyütselerdi. Yine yemek yerken üstlerini kirletselerdi. Keşke yine kravatları olmasaydı da yamalı pantolonlarla dolaşsalardı. Keşke yine minik misketlerle “kuyu” oynasalardı da, koca misketlere hiç bulaşmasalardı!...
Vay bee…
Kızım 5 yaşındaydı,
-Hadi yavrum, savaşları durduralım!
dedim.
- Hadi baba.
dedi. Yeğenim 25 yaşındaydı,
-Hadi savaşları durduralım!
dedim.
-Nasıl?
dedi. Arkadaşım 35 yaşındaydı,
-Hadi savaşları durduralım!
dedim.
-Bir kere de akıllı bir şey söyle Allah Aşkına…
dedi. Annem 60 yaşındaydı,
-Hadi savaşları durduralım!
dedim.
-Oğlum bırak bu işleri sigortalı bir işe gir, çalış…
dedi…
Ve ben anladım: Meğer mevcut eğitim sistemi, 5 yaşından 65 yaşına kadar sadece imkansızı öğretiyormuş insana.
Ve ben yine anladım bugün: Insanlar büyüyünce, kendi menfaatlerini, hiç acımadan bir ulusun menfaatlerine tercih edebileceklerini.
Ve ben az önce anladım: Yüz binlerce insanın tercihini hiçe sayarak, insanları kullanıp tatmin olanların da aynı atmosferden nefes alıp, aynı topraklardan beslendiğini.
Ve kesin olarak anladım: Demek ki içindeki o çocuk öldü mü gözü dönüyor insanın. Aklı şaşıyor. Ortaya çıkan hırs kudurtuyor insanı.
Içindeki çocuğu yaşatmak senin elinde. Onun sesine kulak ver. Ve onu asla kaybetme..
Erdal Demirkıran
Dünyanın En akıllı Adamı