ŞEMS SURESI

[betül_42]

Şems Suresi
Mekke döneminde inmiştir. 15 âyettir. Sûre, adını birinci âyetteki "eş-Şems" kelimesinden almıştır. Şems, güneş demektir.

Bismillâhir Rahmânir Rahîm

1. Andolsun güneşe ve parıltısına,

2. ona uyduğunda aya,

3. onu açıp ortaya çıkardığında gündüze,

4. onu sardığında geceye,

5. göğe ve onu bina edene,

6. yere ve onu döşeyene,

7. nefse ve onu düzenleyene,

8. sonra da ona bozukluğunu ve korunmasını ilham edene ki,

9. gerçek kurtuluş bulmuştur onu temizlikle parlatan.

10. Onu kirletip gömen de ziyan etmiştir!

11. Semud kavmi azgınlığından inanmadı.

12. O en yaramazları fırladığı zaman,

13. Allah'ın elçisi onlara: "Allah'ın devesini ve onun sulanışını gözetiri!" demişti.

14. Fakat ona inanmadılar da onu (deveyi) devirdiler. Rableri de günahlarını başlarına geçiri geçiriverdi de o yeri düzleyiverdi!

15. Öyle ya, O, o işin sonundan korkacak değil ki!