Akşamın Sonunda

[selin44]

Akşamın Sonunda

Akşamın sonundayım karanlığı aşan yolda
Yitirmesin istiyorum değerlerini insanoğlu
Dinmeyen öfkenin rüzgarı, yatıştıramadığın korku
Bedenini öldürene kadar
Bir deniz gibi kendi suyunda boğulmuş
Çok uzaklara sürükleniyorsun, sen insansın
Insansın sen, doğumu ve ölümü gördün
Ellerinle kazıdın alınyazını, kattın ışığını taşın
Yüreğindeki sevgiye sevecenliğe
Çağırdın nesneleri

Yaşam gösterir doğru yolu
Geceyi tüketir gündüz
Pancurlar vurur zamanın duvarlarına
Kanın besledi yeryüzünü, araştırdı bakışın
Korkuyu ve uysal ölümü
Düşün yüreğindeki aydınlığı veren gücü
Insansın sen, emeğini düşün
Aşılmış taraçalarda, fabrikalarda, yolda
Düşü gerçek kılan, yapıyı
Çelik bir dünya açan aynı gökyüzü altında
Uzayan yazılarda tohumu dönüştüren ürüne
Sevinçte yenen acıyı.