LİSELİ KIZ

[BIDIBIDI]

Benim de bir zamanlar sevdiğim vardı

Beyaz dantel yakalı liseli bir kız.

Bağlarda, bahçelerde, yaylalarda yeşeren

Al karanfiller gibiydi aşkımız...



Gülünce içimde rengârenk güzel,

Güller açılırdı iri.

Hani bilirsiniz ya yıldızsız siyah

Geceler gibiydi gözleri.



Bir mermer çeşmeden akan su gibi,

Geçip gidiyordu günlerimiz.

Biz bize yaşıyorduk kendi kaderimizi

Bütün yaratıklardan habersiz.

Ve yuvada bekleşen sabırsız, küçük

Serçeler gibiydik ikimiz.



Gözleri konuşurdu susunca, mahzun:

'Seni seviyorum' derdi.

Sevdadan, gurbetten, hasretten yana

Sıcak türküler söylerdi...



Üstelik bir ceylan gibi sebepsiz

Ürkek halleri vardı.

Ayrılık deyince oturup sessiz

Çocuklar gibi ağlardı.



Bilmiyorum simdi kaç yıl, kaç mevsim

İçli mektuplar yazdık.

Bazen yan yana yürür, beraber otururduk

Ama konuşamazdık.



Ben görmedim şimdi öyle diyorlar

Büyümüş artık liseli kız, gelin olmuş...

Unuttum her şeyi diyormuş

Ve her gece rüyâsını nur topu kadar güzel

sarışın çocukları süslüyormuş.



Görsem çocularını şimdi diyorum

Bakamam yüzlerine çaresiz

Bana bakar çocuklar sessiz.

Çocukları gözlerinden tanırım

Biliyorum, hiç birşey bilmezler ama

Bakamam, utanırım