İstanbul TÜRKÜSÜ

[tatlı cadı]

ISTANBUL TÜRKÜSÜ



Istanbul’da Boğaziçi’nde

Bir fakir Orhan Veli'yim,

Veli’nin oğluyum,

Târifsiz kederler içinde.



Urumelihisarı’na oturmuşum;

Oturmuş da bir türkü tutturmuşum;



'Istanbul’un mermer taşları;

Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;

Gözlerimden boşanır hicran yaşları;

Edalım

Senin yüzünden bu hâlim.'



'Istanbul’un orta yeri sinema;

Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;

El konuşur, sevişirmiş, bana ne?

Sevdalım

Boynuna vebâlim!'



Istanbul’da Boğaziçi’ndeyim;

Bir garip Orhan Veli;

Veli’nin oğlu;

Târifsiz kederler içindeyim.