KITABE-I SENG-I MEZAR

[tatlı cadı]

KITABE-I SENG-I MEZAR



I

Hiçbir şeyden çekmedi dünyada

Nasırdan çektiği kadar;

Hatta çirkin yaratıldığından bile

O kadar müteessir değildi;

Kundurası vurmadığı zamanlarda

Anmazdı ama Allahın adını,

Günahkâr da sayılmazdı.

Yazık oldu Süleyman Efendi'ye.



II

Mesele falan değildi öyle,

To be or not to be kendisi için;

Bir aksam uyudu;

Uyanmayıverdi.

Aldılar, götürdüler.

Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.

Duyarlarsa öldüğünü alacaklılar

Haklarını helâl ederler elbet.

Alacağına gelince...

Alacağı yoktu zaten rahmetlinin.



III

Tüfeğini depoya koydular,

Esvabını başkasına verdiler.

Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,

Ne matarasında dudaklarının izi;

Öyle bir rüzgar ki,

Kendi gitti,

Ismi bile kalmadı yadigâr.

Yalnız şu beyit kaldı,

Kahve ocağında, el yaz yazısıyle:

'Ölüm Allahın emri,

Ayrılık olmasaydı.'