Sekiz Haziran’da Doğanın, Doğduğu An’a Şiir

[tatlı cadı]

Sekiz Haziran’da Doğanın, Doğduğu An’a Şiir

Dogdugu an için teşbih çatladi
Yeniden konuldu güllerin adi
Sensiz, yüregimi avuttu şiir
Sehl-i mümteniyi unuttu şiir
He’nin dudağında alevlendi nun
Leyla’nın kabrinde uyandı Mecnun
Ruhum örselendi dertli dil gibi
Tutuştu yüreğim bir kandil gibi
Tahtında ansızın vuruldu elem
Doğduğun an için kırıldı kalem
Kinaye, mutluydu parmaklarında
Çağladığın ruhumun ırmaklarında
Bulut, gözlerine yayılmak için
Hilal, kaşlarında bayılmak için
Kapında beklerken küle döndüler
Yüzünü görünce güle döndüler
Çölde çiçeklendi kum fırtınası
Yeniden titredi aşığın hası
Varlığını hayal sandı Fuzuli
Sonunda tutuşup yandı Fuzuli
Mesnevi kokusu sindi odana
Nef’I bile hayran oldu edana
Mecazını yıldızlara taşıdın
Yalnızlığın zindanında ışıdın
Sensizlikten soldu nice resimler
Kıskandı ufkuna bakan mevsimler saçlarında bahar gülümsemesi
Kulağında katip meleğin sesi:
"Ey, birgün şairi vuracak dilber
Allah-ü Ekber, Allah-ü Ekber! . . . "