CAN DÜNDAR - KIMI SEVSEM BEN

[deli qönül]

Attilâ Ilhan son şiir kitabında "Kimi sevsem, sensin" di­yor;

"Kimi sevsem sensin/ senden ibaret/ Hepsini senin adınla çağırı­yorum/

Kimi sevsem sensin/ hayret/ in misin cin misin anlamıyorum."

Elbette Attilâ ilhan gibi bir aşk gurusunun onca bilgeliğiyle anla­madığını ben anlayacak değilim; lâkin hissettiğim odur ki, her sev­diğinde bir unutulmazdan izler yakalayanlar ola ki, "o"nda aslen kendilerini bulmuşlardır ve filhaki­ka her yeni sevda masalında asıl arayıp durdukları kahraman da o unutulmazdan ziyade kendileridir.

Binaenaleyh, malum mısraı, "Kimi sevsem, ben" diye yazmak ziyadesiyle mümkündür.



* * *



Mısraı virgülsüz ve sonunda soru işaretiyle okursak "Kimi sev­sem ben" diye düşünür ademoğ­lu...

Sorduğu soru kendisidir aslın­da; o yüzden sonunda bulduğu ce­vap da kendine benzer.

Sevdiğini kendi gibilerden se­çer.

O yüzden sevdalılarımızın herbirinde bizden izler vardır.

"Kimi sevsek," onda ruhumuzun fark­lı bir rengi yansır.

Yavuklular albümümüz, pembeleşen, yeşeren, sararan, kanayan, katranlaşan aşklarımızdan bir ebemkuşağıdır.

Ister "kırbaç dili tutam tutam alevle­nen" bir şehvet rüzgârı olsun, ister "bıra­kılınca korkudan gözleri sislenen" bir şef­kat limanı...

Her biri biziz; cümleten bileşkemiz...



* * *



Inanmazsanız ispatlamama izin verin.

Iki ayrı kağıda 10 isim yazıp, Türkiye'yi hiç bilmeyen birine götürün.

Ilk kağıtta Süleyman, Bülent, Tansu, Mesut, Necmettin isimleri olsun; öbür kağıtta Rahşan, Özer, Nazmiye, Nermin, Berna...

Sonra bu isimlerin özel­liklerini anlatın ona...

Ve bunları eşleştirmele­rini isteyin...

5'te 5 tutturduklarını hayretle göreceksiniz.

Daha basitini yapın:

Onlara iki ayrı Semra anlatın; hangisini Turgut Özal'a, hangisini Ahmet Necdet Sezer'e yakıştırdık­larını sorun.

Yine doğrusunu bilecek­lerdir.

Öyledir; her aşkta kendi­ni aradığından, her sevdada bir benzerini bulur insan...

Yoko Ono'da John Lennon'dan, Eva Braun'da Hitler'den, Havva'da Adem'den izler vardır.

Latife'nin bir yanı Mus­tafa Kemal'dir, Mevhibe'nin bir yanı Ismet...



* * *



Ama sonunda kendin­den de sıkılır insan elbet...

Gün gelir, terk edebilir en sevdiklerini bile...

Bir tek yalnızlığımız, ömür boyu yalnız bırakmaz bizi...

O yüzden bence aşk. tek kişiliktir