SENI SEVIYORDUM...
Sana uzak kentlerden birinde
zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
Insan hergün anımsarmı aynı gözleri
SENI SEVIYORDUM ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan,
kulağının arkasına düşüşü ve burnun,
herkesden başkaydı işte...
Güldüğü zaman yukarıya bakardı;
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı...
Ne güzeldiler sen bilmiyordun...
BEN SENI SEVIYORDUM...
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
Duvarlara, vitrin camlarına,
kaldırımlara çarpıyordu
Geri dönüyordu, çoğalarak
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi,
herseyi erteliyişim oluyordun
Kalp ağrısı oluyordun,
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,
Dönemeçler geçiyor,
köprüler göze alıyorduk
ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk
Cesurduk...
Ufuk çizgisi maviydi,
gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karanfiller...
Ben SENI SEVIYORDUM sen bilmiyordun...
Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun
Sonra herhangi biri oldun,
bütün sevinçlerim bittikten sonra
Yağmurlar yağdı, serin haziran akşamları
Derken bir gün uzaktan gördüm seni...
Saçların bana inat başın herseye meydan okuyarak işte yine aynı
Kalbimi acıttı her zaman ki gibi...
Değiştik sanıyordum
ve sen yine bilmiyordun
Şimdi bunları anlatsa sana birileri
kim bilir yada boşver bilme en iyisi...