Kehribar!

[selin44]

Kehribar!

paris’e şimdi düştü bi’ napalım,
harabelerini mimozalarla süsleyecek çocuklarımız eiffel’in;
münih’in avuç içleri kanıyor;
hiç kozu kalmadı, kesin kaybedecek bahsi berlin;
iyisi mi sen bana gel! dağıtalım!

Kehribar! militan bir sonbahar gibi sokul koynuma;
saçlarından süzülen taze buse, bir buket sim endamın,
bir okyanus kötürüm fok balığı ve fıçılar dolusu yaşlı petunya!
bana gel Kehribar!; kaskatı, geçmişimi kütüğüne geçir!
bi’ güzel dağıtalım!

çünkü sevgi gösterilemiyor; çünkü öğretilemiyor sevgi Kehribar!
sevgi, ancak yaşanabiliyor!

yasak kaldırımlarında isyan çıkarmış asi yeniçeriler taksim’in;
londra’da genel yas ilan edildi, duymadın mı:
bir fil, kraliçeyi öldürmüş yedi gün önce bilfiil ve çok şehvanî;
sofya fena dayak yemiş dün gece, gözleri mor;
iyisi mi sen bana gel! dağıtalım!

Kehribar! tomurcuklanan dudaklarına yağan asit yağmurları,
ellerinde yıllardır bitmeyen yol çalışmaları! grapon kağıtları!
krepon yanaklarını saran absürd koruma; o şeffaf jelatin,
jilet üstünde amuda kalkan esrarkeş boyband tayfaları ve
“zıvanasız içmem abi” tripleriyle ünlenen sosyete barlar;
bombalayacağımız, boğazlayacağımız dominant soy!
Kehribar! gel artık; sen de tut bir ucundan düşlerimin;
hadi tut bir ucundan, hayatın haytalığına bir gökkuşağı gerelim!

amsterdam aids olmuş diyorlar;
diyafonda kirli bir kadın sesi:
epey stresli olduğunu söylüyor, prag’ın uzay yolculuğu öncesi;
dokunsak tokyo’ya parmak ucuyla, anafora kapılacağız;
üşütürüz, bu mevsim votka zamlı moskova’da;
iyisi mi sen bana gel! dağıtalım!

çünkü;
nasıl paralel doğrular hüzünlenip kavuşamamaktan
ağlayarak ağıyorlarsa birbirlerinin üzerine;
nasıl beraber olabilmek için birkaç saniye
eğrilmeye bükülmeye çalışıyorlarsa! Kehribar!

çünkü;
nasıl dokunmak, ağlamak değilse sadece, sevmek!
dağıtmadan sevilmiyor!
çünkü; nasıl nefes almak değilse sadece, yaşamak!
dağıtmadan yaşanamıyor Kehribar!