Gözlerini açtığında, her yer sarsılmakta, yıldızların ışığı sönmekte, gök kubbe yarılmakta, dağlar ufalanıp savrulmaktaydı.
Müthiş bir sesle irkilmekte, insanların bölük bölük yaratana yöneldiğini görmekteydi
Her şeyi “Ol” diyerek halk edenin sözü gerçekleşmiş, bu sesle;
hükümranlık,her şeyi bilen, hikmet sahibi, her şeyden haberdar olanın olmuştu.
Dağların yerinden götürüldüğünü ve yeryüzünün çırılçıplak kaldığını dehşetle görüyordu.
Herkesin birbirine karıştığını ve bütün yaratılanların bir araya toplandığını izliyor.
O müthiş sesle, bütün günahkarların korkudan gözleri gömgök kör olarak bir araya geldiğini
aralarındaki akrabalık bağlarının koptuğunu ve birbirinden kaçtıklarını ,
Allah’ın diledikleri müstesna, göklerde ve yerde bulunanların hepsinin dehşete kapılıp boyunlarının bükük olduğunu, ne söz söyleyebildikleri, ne de ailelerine dönemediklerini
seyrediyordu. Yerler yarılıyor, günahkar olanlar, etrafa saçılan çekirge sürüleri gibi, bakışları perişan bir halde kabirlerinden çıkıyordu.
Gözleri korkudan düşmüş, kendileri zillete bürünmüş bir halde, tehdit edildikleri güne ermişlerdi.
Bu zorlu bir gündü,
kafirler için kolay değildi ,
ve cehennem pusuda beklemekteydi . Kabirlerin içindekiler dışarı çıkarıldıkları zaman, birden bire kendilerini mahşerde buluvermişlerdi.
Artık bu öyle bir gündü ki, bu günde kimse bir başkası için herhangi bir ödeme yapamıyor,
hiç kimse Allah izin vermedikçe şefaat edemiyor, fidye alınmıyor, yardımda yapılamıyordu
Allah’ın indirdiği kitabını göz ardı edenlerle, saklayanlarla, onu değeri az bir şeye satanlarla, Allah bu günde konuşmayacak, onları arındırmayacaktır, şiddetle azap edecektir.
Çünkü herkes yaşarken uyarılmış, bu gün gelmeden hazırlık yapılması söylenmiş, inkar edenlere zalimler denilmişti.
Her kese hak ettiğinin eksiksiz olarak verileceği, kimsenin haksızlığa uğratılmayacağı günü gelişi kesin bir dille söylenmişti ve Allah asla sözünden dönmezdi.
O gün görmekte oldukları dehşet vericiydi.
Müminleri bırakıp ta kafirleri dost edinenlerin Allah nezdinde herhangi bir değeri yoktu
Bütün bu gördükleri kendisini dehşete düşürüyor, dizlerinin bağı çözülüyordu.
Gördüğü günde, bütün günahkarlar zincire vurulmuş ,
gömlekleri katrandan, yüzlerini ateş bürümüştü ,
inkar edenlerin, zaman zaman, keşke Müslüman olsaydık dediğini duyuyordu ,
Allah herkesi toplayacaktı bir sözdü, çünkü O, Hakimdir, Alimdir.
bugün gördükleri, herkesin kendi günahını yüklenmesiydi
suçlu ve günahkarlar bu ateşi görmüşler ve içine gireceğini anlamışlardı,l akin kaçış yolu bulamamışlardı.
Artık bu gün onlar daha önce ne tanınmış ne de görülmüş bir şeye çağrılmışlardı
O gün artık bir ayırma günüydü. Bu gün artık göğün kitabın sahifelerini katlar gibi katlanma günüydü, ilk yaratmaya başlandığı gibi eski durumuna getirilecekti .
Sura tek üfürüşle üfürüldüğünü duydu, yeryüzünde dağların oynatıldığını görüyor,her birinin
parça parça olduğunu, vaad olunan gerçeği izliyordu
Yıldızlar örtülüp silinmeye, gök yarılmaya başlamıştı
Duyduğu sesten sonra, insanlar dalga dalga gelmeye, gök kapı kapı olmuş, her şey bir serap oluvermişti
Bütün bu gördükleri kendisini dehşete düşürmüş, aklı başından giderek nedamet feryatları etmeye başlamıştı.
Çünkü gökyüzü, erimiş maden gibi olmuş, dağlar yün gibiydi
Yerin şiddetle sarsıldığını ve bütün hazinelerini dışarı çıkardığını gördükçe, insanların ne oluyor dediğini görüyor(zelzele-1,5) tarifsiz kederlerle kıvranıyordu.
Artık sura üfürülmüştü, her topluluk dirilip Rabbine doğru yola çıkmış gidiyordu
Gözleri zilletten dehşete düşmüş olarak, sanki yayılan çekirgeler misali, kabirlerinden çıkarak, boyunlarını çağırana uzatmış koşarlarken, kafirleri gördü, bu zorlu bir gün diyorlardı.
Bütün şirk koşanlar bir araya toplanmış, şirk koştuklarına sesleniyorlardı
Artık bu gün, Allah’ın dilediklerinin dışındakiler korkuya kapılmış, her biri boyun bükmüş olarak geliyordu
Bütün kafirler simalarından tanınıyordu, her biri alınlarından ve ayaklarından yakalanmış haldeydi
Zulmedenlerin yaptıkları,gözlerin dehşetle belireceği gün olan bu güne ertelenmişti
Bütün bu gördükleri şahit olduklar, biz zamanlar anlatılanlardı. Kimse O’nun izni olmadıkça konuşamıyordu,
bütün sesler kısılmış, sadece bir hırıltı duyuluyordu
Birden başındaki şiddetli ağrıyla yatağından doğruldu, her tarafından terler boşalmış, soluk soluğa kalmıştı.
Sabah ezanlarının dirilten nağmesiyle ağlayarak kendine geldi.
Bu bir rüya ama gerçeğin kendisi gibiydi. Belki bir ikazdı aynı zamanda. Yapmadıklarına, aksattıklarına karşılık, ilahi bir uyarıydı.
Rüyasında gelecek olan bir gerçeği görmüş, gözleri dehşetten açılmıştı.
Biliyordu, Rabbi kendisini, kullarını seviyordu.Sanki kıyameti görmüşte, tekrar mühlet verilmiş gibi olmuştu.
Ilahi yazgıya teslimiyet kaçınılmazdı, buna mecburdu.
Ilahi emre mutmain bir gönülle teslim olmalıydı.
Kaç baharda görse ömründe, sonu hazandı biliyordu.
Yakup DÖ?ER
