*tükeniş*

[gülyabani]

TÜKENIŞ



ne bu tükenmişliğimiz daha dün yenilmemişken

bu bezginliğimiz, eski çağlardan arta kalmış

o köhne zaman şimdi yitirdiğimiz mi

nerede o sabırlı ellerle gökyüzüne işlediğimiz nakış



karanlığımız sönmüşlüğümüzden mi nedendir

bizi mıhlayan bu duvarlara hangi söz hangi bakış

yorgun bir el açar şarkısızlığımıza perdeleri

sallanır yalnızlığında rüzgarın bir ince kamış



şimdi o adam var yaşamış çokçasına

saçları, sakalları bütün kılları uzamış

beklediği ne iyilik ne merhamet tanrıdan

perde iniyor artık, bir kıyamet bir alkış.