*sen ağlama*

[gülyabani]

SEN A?LAMA



Ben ağlayan şairim

Bana gülmesini öğretmediler

Eğil de bir bak mahzun yüzüme

Anlatır sana çektiklerimi

Birer bıçak yarası gibi

Alnımdaki çizgiler

Ben mutluluk nedir bilemedim

Saçlarım okşanmaya alışık değil

Hep böyle dalıp gider gözlerim

Ve ne zaman düşünsem geçen günleri

Bir karanlık basar içimi

Aydınlık değil

Seni nasıl severim bilirsin

Nasıl yanarım özlemler içinde

Bastığın yerler cennet olur

Bilirim en serin rüzgarla gelirsin

Yine de yanar tutuşurum ben

Cehennemler içinde.

En mutlu sandığın yerde kederliyim

Ben seninle sensizliği düşünürüm

Bir korku düşer içime apansız

Burkulur yüreğim

Seni şiirlerimde bin yıl yaşatır da

Ben bin defa ölürüm

Bir gün yokluğum bir gölge gibi

Düşüverirse gözlerine

Unutma ağlayan şairini

Unutma o günde kapanıp dizlerine

Kendi yokluğuma kendim ağlarım

Sen ağlama e mi

Sen ağlama e mi?