*otuz beş duvarı*

[gülyabani]

OTUZ BEŞ DUVARI



Ölümü düşünüyorum

O büyük yalnızlık içindeyim

Kulaklarımda duymadığım bir musiki

Kaskatı kesilmişim, kalbim durmuş

Artık hiç bir şeyi görmüyor gözlerim

Içimde ne bir umut, ne yaşama zevki

Elim, ayağım buz gibi olmuş

Ölümü düşünüyorum

Kulaklarımda duymadığım bir musiki



Ölümü düşünüyorum

Laleli'de bir sokaktan tabutum geçiyor

Saygı duruşunda bilmediğim insanlar

Bütün pencereler açık biri kapalı

Kederlerim, ümitlerim, hayallerim

Ve gelen bir iki dost mezarlığa kadar

Sonra kadınlar kadınlar gözleri yaşlı

Ölümü düşünüyorum

Bütün pencereler açık biri kapalı



Ölümü düşünüyorum

Şimdi beni gömüyorlar bak

Ağlıyorsun, ellerinde dağ menekşeleri

Hazin bir parıltı gözbebeklerinde

Için izyanla doluyor, kahroluyorsun

Hatırladıkça geçmiş günleri geceleri

Bir acı ki öyle büyük öyle derinde

Ölümü düşünüyorum

Ağlıyorsun, ellerinde dağ menekşeleri



Ölümü düşünüyorum

Dediği çıkmıyor Cahit Sıtkı'nın

Otuz beş duvarını aşamıyorum

Üzülme sevdiğim artık ayrılıyoruz

Inan yokluğuma ben de bir ölüyüm

O yalan dünyanızda yaşamıyorum

Yıl 1961, ya Haziran ya Temmuz

Ölümü düşünüyorum

Üzülme sevdiğim artık ayrılıyoruz.