*gidişin*

[gülyabani]

GIDIŞIN


Gidişin ölümüydü umutlarımın
Güllerin yüreğimde can verişiydi
Ufkumda her akşam hüzünlü ve dalgın
Seninle batan ömrümün güneşiydi


Ardında bir Istanbul bıraktın öksüz
Içimde yokluğun ateşini yaktın
Karanlıklar ortasında güpegündüz
Yıkılmış dağılmış bir adam bıraktın


Gün, gün yaklaşan bir şey var; ölüm mü ne?
Değilse içimde bu ürperti neden!
Dolaşan kim benimle deli divane


Güzel olan herşeydi seninle giden
Şimdi bütün hayallerim yoksul kaldı
Gittin, bana bu rezil Istanbul kaldı