*son liman*

[gülyabani]

SON LIMAN



Çekilmez kahrımı çektin yıllar boyu

Benimle ağladın, benimle güldün

Kuru ekmeğimdi

Fakir yatağımdı

Bitmez çilemdi benimle paylaştığın

Nice günler dert ortağımdın benim

Omuzlarına dayayıp yorgun başımı

Az mı ağladım hıçkıra hıçkıra

Az mı sildin seven ellerinle gözyaşımı

Kimi gün dostum oldun en vefalı

Koşarak geldim sana

Teselliyi, umudu sende buldum

Doyulmaz aşımdın akşamları

Bardağımda su, soframda ekmektin

Ve her sabah anasıydın çocuklarımın

Kolların evimizin temeli

Saçların süpürgesiydi

Ben bu yere seninle vardım

Bu iyiliğin, güzelliğin son çizgisine

Kederleri sevinçleri seninle yaşadım

Seninle baktım bu çirkin dünyaya uzaktan

Sendin bütün fırtınalarda

Sığındığım o tek liman

Sonsuz karanlığımda tek ışıktın

Sönmeyen ateşimdin karlı dağlarda

Çölümde fışkıran bir pınardın serin

Ne zaman yitirsem bütün umutlarımı

Bana hayatın kapıların açardı ellerin

Sevenim benim, ak saçlım, küçük meleğim

Sen benim can yoldaşım olduğun kadar

Kadınımsın, anamsın, bacımsın

Ver öpeyim vefalı ellerini

Sen benim şerefimsin , inancımsın