Çiftçi tavukları için hiç yorulmayan bir horoz almak için pazara gider. Pazarcı: “Istediğiniz her şeyi bu horoz yapar...” diye azgın mı azgın bir horoz satar bizim çiftçiye. Adam çiftliğe döner ve horozu kümese koyar koymaz tüyler uçusur, gıdaklama sesleri, feryat figan... Çiftçi çok memnundur. Ama horoz çok azgındır, sadece kümesi değil, çiflikteki diğer hayvanları, atları, koyunları, inekleri de tadar. Adam memnundur ama bir yandan da endişelenir, “Horoz iki günde ölecek!..” diye. Horozu tutmaya çalışır ama nafile. Ertesi gün bir bakar ki, horoz ayaklar havada, dili dışarıda kümesin önünde pestil vaziyette yatıyor ve hatta tepesinde bir akbaba uçuyor. Çiftçi kendi kendine: “Ehh işte sana dedim geberecen diye!.. söylenirken, horoz, bir gözünü hafif açarak çiftçiye kısık sesle seslenir; “Hışşt!.. Akbabayı kaçıracaksın, sus!..”
