Aziz diyar El aziz
Madenin gülü kokmuyor sensiz
Hala haritanın sağ köşesindeyiz
Her defasında sensiz her defasında sana dertliyiz
Aziz yarim sanki ben hala 25 sen hala 18
Değişen hiçbir şey yok bak bizde
Telvelerin kabardığı diplerde
Eşrefin oturduğu mahalledeyiz
Öyle bir özlemişiz ki seni
Artık dönsen de olur dönmesen de
Biz her daim yine sana sitemli yine sana hasret gideriz
Aziz yar sen bir sabah bu şehri başıma yıkıp gittin
Dağları deviriverdin üstüme hiç çekinmedin
Ben bu şehirde bir daha da sabah görmedim
Günaydınlar olmadı günler aymadı sensiz
Karalar çekildi gözümün ferine
Son soluğumun dibine çöktüm öylece
Gidişin gibi durdum şuracıkta
Her gün şu köşe başında kaç yıllar saydım
Hiç yaşamadım sensiz ama hep yaşlandım inadına
Her hazan hep hüzünle geçti bu şehirde
Ben bir El azize birde sana kıyamadım işte
Her hazan hep hüzünle geçti bu şehirde
Ben bir El azize birde sana kıyamadım işte
Daha geçmedi benim sana ağrılarım
Salındığın sokaklar hala sızım sızım
Yıktığın duvarlarda durur yine gül adı n
Hiç dayanmadım hiç dayanamadım
Bu enkazın altında seni düşünmeden yaşamadım yaşayamadım
Ben sana nerde yanlış yaptım aziz yar
Bir sabah gidiverdin aklımı kaçırdım
Anlamadım hatalarımı hiç söylemedin
Kafamın içinde bu sorularla ölmedim bile bak ölemedim
Ben kafamın içinde bu sorularla ölmedim ölemedim
Bana bir özlemin kaldı yadigar bu viranede
Derdimi sığdıramıyorum bedene
Yıkılıyorum her geçen gün yokluğunun üstüne
Sıkılıyorum bazen
Sakınıyorum yinede seni gönlümün her köşesinde
Yine duruyor mu toyluğunun kabri gamzelerinde
Işvenin alası savrulurdu tellerinde
Ne senden geçilirdi ne bu diyardan gidilirdi
Bir tutam saçın uğruna yaktıydım ben bu şehri
Sonra bende yandıydım içinde
Hiç gitmedim buralardan senelerce
Sensizlikten gidemedim bir adım öteye
Bir derin yara bir derinlikli sevda bıraktın ya sen bana
Paylaşamadığım tek acı hatıra en anlamlı dua yine sendin bana sendin
Aziz yarim El aziz
Madenin gülü kokmuyor sensiz
Biz hala haritanın sağ köşesindeyiz
Her defasında sensiz her defasında sana demiz
Aziz yarim ben sanki hala 25 sen sanki 18
Değişen hiçbir şey yok bak bizde
Telvelerin kabardığı diplerde
Eşrefin oturduğu mahalledeyiz
Öyle bir özlemişiz ki seni
Artık dönsen de olur dönmesen de
Biz her daim yine sana sitemli yine sana hasret gideriz
Aralık 1972 Istanbul doğumlu.
Ilkokul ikinci sınıfta, sene sonu müsameresinde, tiyatro ve sahneyle tanıştı.
Özel Ortadoğu Koleji'ndeki yılları, üniversite hazırlıklarından ziyade tiyatro hazırlıklarıyla geçti.
Lise birinci sınıfta, eline tutuşturulan bir formdaki, gelecekte hangi mesleği seçmek istersiniz sorusuna, sunuculuk, spikerlik yazmış ancak üniversite yılları Adapazarı'nda sunuculuktan, spikerlikten uzak geçmişti.
Yüksek öğreniminin ardından ITÜ Sakarya mezunu bir teknik adam oluvermişti.
Hemen bir fabrikada iş buldu.
Fakat kendi mizacıyla hiç uyuşmayan bu mesleğe ancak iki ay tahammül edebildi.
Daha sonra Ak Radyo'da radyoculuk ve hemen ardından, bir yıl sonra Kanal 7'de sunuculuk ve sonrasında program yapımcılığına başladı.
Bu işi sevmişti ve gidişat onu gösteriyordu ki; bu meslekte kalıcıydı.
O yüzden hemen bu işin eğitimini almaya karar verdi.
Önce bir yıl sunuculuk, spikerlik eğitimini aldı.
Ardından Amerika'da New York Film Akademisi'nde yönetmenlik eğitimi gördü.
Yeni bir hayali vardı artık; bir sinema filmi çekecekti!
Ne yazık ki, bu hayali biraz ertelemesi gerekiyordu.
Üç yıldan bu yana hazırladığı Deniz Feneri TV programları, bir hayli vaktini alıyordu.
Aslında bu iş programcılığı da aşmıştı.
Ortalıkda, dönen ve her geçen gün büyüyen bir yardım yumağı vardı.
Bu nedenle sevdiği dostlarıyla biraraya gelip Deniz Feneri Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği'nin kurulmasına öncülük yaptı.
Bu arada Deniz Feneri, çok kısa sürede Istanbul'un ve Türkiye'nin en faal dernekleri arasına girmiş, üyeleri ve sevenleri çoktan ülke sınırlarını aşmıştı bile.
Uğur Arslan, huzur bulduğu ve mutlu olduğu işlerin peşinde koşan ve sadece gönlünün götürdüğü yerlere giden insanlardan biri...
