Sen ve ben...

[By_Alpos]

Insanların verdiği hayat sevgidir. Niçin yalnız sana yazdığımı sorma, niçin yalnız sana geldiğimi...
Sana gelişim işte bundan. Sen aşkı anlatıyorsun, yaşatıyorsun bana. Çünkü yaşıyorsun.
O sözlerin kalbinden geldiğini kalbime vuruşundan anlıyorum ben.
Sözlerin değil beni sana bağlayan, O sözlerini manasına vurgunum.
Niçin mi sen?
Sen benden önce vardın, varoluşun bu yüzden. Ve sen benden sonrada varsın, sana tutunmam aşka ve varlığa duyduğum özlemden ...
Sen benim sözlerimsin. Seni kalbime koyuşum bundan.
Ve sen dostsun. Ruhuma sığınak ararken haykırmam hep bu yüzden...
Ve sen dostsun, arkadaşsın. Sen içimi koruyan bir elbisesin. Ben ruhunun çıplaklığını örtüğün tenim. Sen de bunları yaşıyorsun ama saklıyorsun kendinden. Kalbinin sesini dinle bir an. Duyacak o zaman sevginin ve aşkın sesini. Bir liman aradığını ve bu limana sığınmak istediğini......





Sen benim yaşadıklarımı yaşamadın gülüm
Ben de bir Mecnun'um ama Leyla'm yoktu benim
Dikenlerden su istemeyi kendime yediremedim
Bu yüzden herşeyimle gelişim
Arkadaşlığımı, dostluğumu, sevgimi, verişim
Ben bana yapılanı yapmak istemedim
Bir şey isteyişime gelince ...
Ben bana ait olanı kimden isteyeyim ki?