Satılık Hikaye

[pamuk]

Satılık Hikaye

Günlerden bir gün seyyarın biri arabasına yüklediği yalanları satmak için yola koyuldu. Türlü türlü yalan vardı arabasında. Sokaklarda dolaştıkça azalıyorlardı. Müşteriler çok ilgi göstermişlerdi bu yalanlara. Kimisi küçük bir yalan alıyordu, kimisi en büyüğünü, kimisi de pembe yalanları tercih ediyordu. Akşam olup eve döndüğünde bütün yalanları bitmişti. Birkaç gün daha yalan satmaya devam etti. Ancak bütün yalanları satmasına rağmen eskisi kadar para kazanamıyordu artık. Herkes aldığı yalanın parasını yarın ödeyeceğini söylüyordu ama kimse para vermiyordu. Yalanların en büyük özelliği çabuk eskimesiydi. Bunu bilen seyyar bir süre hiçbir şey satmadı. Bütün çöp kutuları yalanlarla dolunca arabasına doğruluk yükleyip yola çıktı. Doğruluklar yalanlar kadar çabuk eskimiyordu, fakat hiçbir doğrulukta bir diğerine benzemiyordu. Müşteriler doğruluğa da çok ilgi gösterdiler.O kadar kısa sürede bitti ki doğruluklar seyyar aynı gün bir kaç kez yükleyip boşalttı arabasını. Ikinci gün işe çıktığında ise bir tane müşteri bulamadı. Çünkü herkes kendi doğrusunu diğerlerine kabul ettirmeye çalışmaktan başka şeylere ilgi gösteremez olmuşlardı.

Satıcı iyi para kazanıyordu gerçi ama sattığı şeylerin devamlılığı olmuyordu. Herkesin kendi doğrusunun bir başkasını acıttığını gören seyyar bu sefer dostlukları yükledi arabasına. Kavga etmeyi bırakan insanlar üçer beşer dostlukları almaya başladılar. Ve dostluğun çeşidi yoktu, ve dostluklar paylaşılabiliyordu ve dostluklar can acıtmıyordu. Seyyar yine çok para kazandı. Kazandığı paralarla çokça hayal alıp yükledi arabasına seyyar. Satışa çıktığında insanlar etrafını çevirip kendilerine hayal seçmeye başladılar. Cesaretli olanlar büyük hayalleri seçtiler teker teker. Bazıları küçük hayalleri tercih etti. Bazı hayaller ağırdı taşıması zordu, güçlü olanlar bunları aldı. Bazılarının içi boştu tüy kadar hafifti, çok meşgul olanların tercihiydi. Ama tezgaha her gelen kendine uygun bir hayalle ayrılıyordu oradan. Akşam olup güneş batınca tezgahta sadece kötü hayaller kalmıştı. Ama onlarında renkleri çok güzeldi. onların güzelliğine kanan son müşterilerde bunları aldı. Satıcı ertesi gün sokağa çıktığında korktuğu başına gelmişti. Sokakta kimsecikler yoktu,hayal kurmaktan evlerinden dışarıya çıkamıyorlardı. Üstelik çoğu hayaller bekleneni vermeyince insanlar buhranlar yaşıyor, psikolojik sorunlarla boğuşuyorlardı.Yapacak bir şey yoktu insanları sokağa çıkarmak ve para kazanmak için teselliye ihtiyaçları vardı.
Satıcı sokak sokak teselli sattı bir süre. Herkes kendine bir teselli bulunca akşam evine döndü.Kendine bir çay demledi ve şunları düşündü;'Insanların bir suçu yok,ben ne satarsam onlar onu alıyor'. Sonra küçük bir analiz yaptı.Bir çok seçenek vardı önünde, hepsinin artısını eksisini bir kenara koydu.Geriye sadece bir şey kalmıştı. Evet, her zaman satabileceği bir şey. Bütün hazırlıklarını yaptı ve arabasını sevgi doldurdu. Artık hep sevgi satacaktı. Nitekim beklediği oldu. Her gün sokaklarda sevgi almak isteyen yüzlerce insan vardı. Çünkü herkesin sevgiye ihtiyacı vardı. Çünkü sevgi içinde tüm güzel şeyleri barındırıyordu. Çünkü memnun bir müşteri yanında yenisini getiriyordu. Çünkü hayat sevince daha güzel oluyordu...
Hepimiz bir satıcı değil miyiz? Ve biz ne satarsak insanlar onu alıyor. Kazandığımız paralarsa tecrübelerimiz oluyor.

**Öykü:Mahmut Konukoğlu

[BIDIBIDI]

en büyük satıcılar, yalan, ihanet satanlar.. güvenlerimizi boşa çıkaranlar..

sevgi de satılır oldu ha..

ellerine sağlık. paylaşımın için sağol..