Bidibidi Forum

kısa ama anlamlı bir hikaye
Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.
Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.
Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve 'biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler.

Yaşlı bey huzursuzlanmış; "acelesi olduğunu, röntgen istemediğini" söylemiş. Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar.
"Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum" demiş.
"Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz" deyince.
Yaşlı adam üzgün bir ifade ile "Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor" demiş.
Hemşireler hayretle "Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün
onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?" diye sormuşlar.
Adam buruk bir sesle

"Ama ben onun kim olduğunu biliyorum" demiş.

işte budur hayat!

Işte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın

Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün

Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun.

Çiçek sulandığı kadar güzeldir,

Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,

Bebek ağladığı kadar bebektir,

Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da ögren,

Sevdiğin kadar sevilirsin…

Can Yücel

inanılmaz bi hikaye cr@zy.pl@yer, çok çok güzel bi paylaşım emeğine sağlık, sevginin kısa bi anlatımı gibi, sevmek gibi....

Paylaşım için teşekkürler.
işte gerçek sevgi, karşılık beklemeden,hatta bazen karşılığını alamayacağını bildiğin halde verebilmektir.

daha öncede forumda paylaşılmıştı..çok güzel bir hikaye gercekten tekrar paylaştığın hatırlattığın için sağol..

Bidibidi Forum

kısa ama anlamlı bi hikaye

kısa ama anlamlı bi hikaye